بررسی تأثیر رفتار خانواده برفردی که از سمعک استفاده می کند
شنوایی روی همسرفرد باآسیب شنوایی یاسایراعضای خانواده به مااطلاع می دهد.
سایراعضای خانواده ممکن است تجویز سمعک هوشمند ناامیدی وسرخوردگی هنگام ارتباط بوسیله تلفن رانیز تجربه کنند؛
وفرد کم شنواممکن است این مشکلات رابه عنوان عدم پذیرش خودشان درک کنند به جای اینکه آن
رابه عنوان نتیجه ای ازمشکلات ارتباطی بداند. یک مارپیچ روبه پایین می تواند رخ دهد: "صحبت
کردن باپدر خیلی سخت است، بنابراین من هنگام صحبت بااو جزئیات را به حداقل می رسانم"؛
پدرازاین محدودیت خشمگین می شود وحتی به تلاش های ارتباطی نیزکمتر کمک می کند. بدیهی
است که این عکس العمل ها درمورد فعالیت های اجتماعی بیمار ومحیط کاری اش نیزگسترش می
یابد.
پاراگراف های قبل به مایادآوری می کند که انسان ها موجوداتی اجتماعی هستند وکم شنوایی آنها بر
روابط شخصی شان اثرمی گذارد. بنابراین ادیولوژیست ها نیاز دارند که سایرافراد مرتبط با بیمار
رانیز درپروسه درمان مورد بررسی قراردهند. این افراد توسط بیمار تعیین می شوند وشامل همسر،
مخاطبین، خانواده ودوستان می باشند؛ که باید برای حضوردر ملاقات، فراهم کردن اطلاعات، ارائه
دیدگاه ومشارکت در توسعه طرح درمانی تشویق شوند. ادیولوژیست ها تنها یک بخش از سیستم
حمایتی فرد می باشند؛ بیمار حمایت بیشتری را ازطرف همسرش دریافت می کند، وبه احتمال زیاد
اوبرای انجام طرح درمانی اقدام می کند.
ابتلابه کم شنوایی در دوره بزرگسالی معمولا یک پروسه تدریجی وپیشرونده است ومعمولا قبل
ازتشخیص توسط خودفرد باآسیب شنوایی، توسط خانواده ودوستانش تشخیص داده می شود.
بزرگسالان ممکن است قبل، درحین وبعد ازتایید کم شنوایی، هرکدام ازعکس العمل هایی که پیش
ازاین توصیف شد راتجربه کنند. همه اینها باید به عنوان یک پاسخ پذیرفتنی برای جلوگیری ازبودن
دربافت اجتماعی پذیرفته شوند.
تااین جا، ما به بیمارانی توجه کردیم که وضعیت آنها برای اکثر ادیولوژیست ها آشنا می باشد: یعنی
بزرگسالی که باگذشت زمان دچار کم شنوایی شده است. دربخش بعدی نیازهای منحصربه فرد والدین
کودکان باشنوایی آسیب دیده وسپس خود کودکان بررسی می شوند.
منبع: