به وبلاگ من خوش آمدید

درواقع تنها 20% ازجمعیتی که ادامه مطلب استفاده ازسمعک برای آنها مفیدمی باشد، آن رافراهم می کنند وازآن

استفاده می کنند. هنگام پرسش از80% باقیمانده، آنها نگرانی های ظاهری مربوط به سمعک را به

عنوان دومین نگرانی بعدازقیمت سمعک ابرازکردند. نگرانی های مربوط به ظاهربرای بیماران به

چه معناست؟ نگرانی درباره اینکه ظاهریک فردممکن است چگونه به نظربرسد؟ بعداز همه اینها،

سمعک ها ازنظرافراد فقط قطعات پلاستیکی والکترونیکی هستند. بااین حال، یک تغییر غیرارادی

درچگونگی ظاهریک فرد (تصویربدن)، نشان دهنده یک تهدید خیلی واقعی برای مرکز وجود روانی

ما یعنی self-concept مامی باشد.

Self-Concept یک فرد به عنوان درک ویژگی ها، رفتارها، توانایی ها وماهیت اجتماعی یک

فردتعریف می شود؛ یعنی روشی که ماخودمان راتوصیف می کنیم. افراد درابتدا به پیام های داده

شده توسط مربیان وپرورش دهندگان برای تعریف خودشان وابسته اند (من دوست دارم/من دوست

ندارم؛ من می توانم/من نمی توانم؛ من یک فردشایسته هستم/من یک فردشایسته نیستم). باگذشت

زمان، افراد برای خودشان تصمیم می گیرند که چطور self-concept شان رابوسیله بافتن تجربیات

افزاینده زندگی به صورت یک پرده نقش دارتوسعه یافته تعریف کنند. این پرده، میزان زیادی

کارسخت،همراه بانگرش های بدست آمده ازطریق کوشش ها، اشتباهات وموفقیت ها رانشان می دهد.

 Self-concept به عنوان یک دارایی شخصی ضروری یعنی مرکزشخصیت یک فرد، توصیف

شده است.

زمانی که ما اهمیت self-concept یک فرد رادرک کنیم، دراین صورت پذیرفتن اینکه احتمال

نیازبه تغییر self-concept برای یک فردخوشایند نیست، برای ماراحت می شود؛ درحقیقت، اگراین

تغییر به عنوان یک تغییرمنفی درک شود، دراین صورت فرد با آن مخالفت می کند. زمانی که

مادرابتدا به بیماران اطلاع می دهیم که آنها درواقع دارای کم شنوایی می باشند، دراین زمان     

self-concept آنها ("من یک فرد باشنوایی نرمال هستم") تحت حمله می باشد؛ هنگامی که مابرای

کمک به مشکل فرد استفاده ازسمعک رانیزتوصیه می کنیم (تغییرتصویربدنی فرد)، دراین حالت

حمله تشدید می شود. تعریف مجدد برای self-concept یک فرد ازتعریف "من یک فرد باشنوایی

نرمال هستم" به تعریف "من فردی هستم که نیازبه سمعک دارم" برای برخی بیماران ممکن است

نیازمند زمان زیاد وحمایت بسیارباشد.

منبع:

https://tehransafir.com/